Wanneer een teek op de huid terecht komt, zal deze een geschikte plek op het lichaam zoeken om bloed te zuigen. Doorgaans zijn dit warme, vochtige plaatsen zoals de liezen, oksels, knieholten en andere huidplooien, maar in feite kan de teek gevonden worden op eender welk deel van het lichaam. De teek verankert zich met een hypostoom of steeksnuit, een soort buisje waarmee de teek bloed opzuigt en speeksel oprispt.
Een beet van een teek is meestal onschuldig en veroorzaakt enkel een lokale reactie met wat roodheid en jeuk, niet te verwarren met een erythema migrans. In sommige gevallen kan de teek echter drager zijn van ziektekiemen (virussen of bacteriën) die via het speeksel van de teek overgedragen kunnen worden. De meest voorkomende ziekte die overgedragen wordt via een beet van een schapenteek is de ziekte van Lyme.
Vier redenen om rustig te blijven:
- Niet elke beet is besmettelijk (in België is slechts ongeveer 10-14% van de teken geïnfecteerd).
- Een besmette teek draagt de bacterie niet noodzakelijk over.
- Iemand die besmet wordt met de bacterie zal niet per se ziek worden.
- De ziekte van Lyme kan efficiënt behandeld worden met antibiotica als de diagnose tijdig wordt gesteld.